Donderdag 6 augustus 2009, net voor onze terugkeer naar Uganda nog even bij de GGD onze vaccinaties tegen akelige tropische ziektes op peil gebracht. Weer thuis zei dochter Claudia van twaalf: "Dat kon Enny goed hè papa, spuiten zetten. Ik heb er bijna niets van gevoeld."
"Ja, dat kunnen ze hier beter dan in Afrika. Maar ze heette Emmy, met twee m's, niet Enny."
"Nee, haar naam was Enny, met twee n's, dat weet ik heel zeker."
"Schei uit, de naam Enny bestaat helemaal niet in Nederland; je hebt Eddy, Elly, Emmy, Eppy en Ezzy, maar Enny ben ik mijn hele leven nog nooit tegengekomen."
"En toch weet ik zeker dat het Enny was; zullen we wedden?"
"OK, wedden. Waarvoor?"
"Voor twee weken zakgeld."
"OK, die ga je verliezen."
En we deden handjeklap om twee weken zakgeld, zo'n 10 euro. Vervolgens haalde ik de rekening voor de spuiten tevoorschijn en daar stond het zwart op wit: geneeskundig adviseur Emmy Droog. Ik had gewonnen!, en in mijn overwinningsroes zei ik:
"Zie je wel dat die naam niet bestaat! Je moet niet zo eigenwijs zijn."
Drie dagen later kreeg ik een e-mail van Enny Spanjaart-Heuvelmans uit Horst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten