zaterdag 22 augustus 2009

Kinderpraat

Eufemisme

"Papa, wat is eufemisme?", vroeg mijn dochter Claudia eens toen ze een jaar of tien was.

"Nou", zei ik, "dat zijn woorden die je gebruikt om iets naars of vervelends wat minder erg te laten lijken. Van iemand die niet kan horen zeg je b.v. niet dat hij doof is, maar je noemt zo iemand slechthorend."

Zij: "O, maar je mag gerust doof zeggen want dat horen ze toch niet".


-----------------

Soda

"Doe mij maar iets fris", zeggen we in Nederland en dan bedoelen we een glas cola of 7up of zoiets.

In Bangladesh noemen ze dat een soft drink en hier in Oeganda heet dat een soda. Klonk niet erg smakelijk in het begin, maar het went snel. Claudia weet niet anders en denkt bij soda alleen aan drinken.

Een tijd geleden had ze een splinter in een teen. Het deed pijn en de teen was ontstoken. Thuiskomend van de Nederlandse school vertelde ze dat juf Martha haar geadviseerd had om die teen een tijdje in de hete soda te houden, dan zou die splinter er wel uitkomen.

"Ik denk niet dat wij soda in huis hebben", zei ik, maar Claudia antwoordde meteen "jawel, in de koelkast staan twee flessen cola."

Zou misschien ook gewerkt hebben, maar dat hebben we niet getest.

Emmy of Enny?

Donderdag 6 augustus 2009, net voor onze terugkeer naar Uganda nog even bij de GGD onze vaccinaties tegen akelige tropische ziektes op peil gebracht. Weer thuis zei dochter Claudia van twaalf: "Dat kon Enny goed hè papa, spuiten zetten. Ik heb er bijna niets van gevoeld."

"Ja, dat kunnen ze hier beter dan in Afrika. Maar ze heette Emmy, met twee m's, niet Enny."

"Nee, haar naam was Enny, met twee n's, dat weet ik heel zeker."

"Schei uit, de naam Enny bestaat helemaal niet in Nederland; je hebt Eddy, Elly, Emmy, Eppy en Ezzy, maar Enny ben ik mijn hele leven nog nooit tegengekomen."

"En toch weet ik zeker dat het Enny was; zullen we wedden?"

"OK, wedden. Waarvoor?"

"Voor twee weken zakgeld."

"OK, die ga je verliezen."

En we deden handjeklap om twee weken zakgeld, zo'n 10 euro. Vervolgens haalde ik de rekening voor de spuiten tevoorschijn en daar stond het zwart op wit: geneeskundig adviseur Emmy Droog. Ik had gewonnen!, en in mijn overwinningsroes zei ik:

"Zie je wel dat die naam niet bestaat! Je moet niet zo eigenwijs zijn."

Drie dagen later kreeg ik een e-mail van Enny Spanjaart-Heuvelmans uit Horst.